Annotationes articulorum in divisione Meditationes fundamentales ac variae / obecné úvahy inventorum
| Titulus | Titulus originalis | lingua |
| Homo super terram | Člověk a země |  |
| Historia brevis dominationis terae a homine: – Theoria moderna de divitiis naturalibus immensis et libertate hominis (Fysiocratismus, Mercantilismus) — Populi Antiqui — Sparta — Slavorum Antiquitates — Initia Agriculturae — Imperia Magna — Medium Aevum (eg. Dani et Normanni) ; – Quid sequitur? – communitates Non Europeanae (Palau, Nicaragua, Viet-nam, respublica Israelis incl. novum Kibbutz) | ||
| De Motione et Directionibus | O cestách a pohybu | |
| Speculationes de octo directionibus naturalis (ad orientem – ad occidentem -ad meridiem – ad septentrionem – sursum – deorsum – in medium – ultra) Cum annexu de polis transcendendis | ||
| Tempus monachorum | Čas a mniši | |
| Articulus brevis rationem horarum canonicarum revelans cum adnotationes de temporis mensura | ||
| Saeculum Graecorum arcanum seu Aion | Tajemný aión | |
| Communissima formula doxologica christiana – per (omnia) saecula saeculorum – primo aspectu, superflua – duplicitate sua permultum intricata apparet . Hoc radici eius multo antiquioris gratia est, qui nempe in vocabulo graeco aionis iacet, cum longa historia in Graecia prae-classica inchoata. Suntne plura tempora? Saltem duo, quia tam in antiquitate judaica ( ut olam habbá) quam nunc Nova Aetas (New Age) expectata fit.Et ista olim Nova Aetas judaeorum saepe etiam characterem personae (Messiae) assumebat et nonnumquam quoque Novi Mudi. Cum complures sint mundi etiam tempora complura estiterunt. Temporalitas adstructa mundi omnino complicata esse potest et certe pluralitas mundi pluralitatem temporum vel aetatum efficit. Ostenditur, quia tam temporalitas quam personalitas per aionem gnosticam apparent, qui minime est tempus ordinarium (chronos), sed res ei contraria – quae vigorem ac stabilitatem praestat. Saeculum XIX ausum est fontem stabilitatis adhuc scientiae totae ac mundi visui immanentem rumpere (in mathematicis et postea physicis). Verisimile videtur (et pluribus exemplis ac hic illustratur) homines certes ineunte aetate christiana ausos esse universalitatem magis substantialem – nempe tempus – rumpere — et aetati personalem characterem imponere. | ||
| De Numeris, Rhytmis, Quadratura Circuli et Aliis Trivialitatibus | O číslech, rytmech, kvadratuře kruhu a jiných samozřejmostech | |
| Introductio in rhythmos et cyclos naturales et eos dividendos; periodi naturali; septenaria computatio in nexu cum anno religioso Christiano. Considerationes de „vertice absente“. | ||
| Quod Deus coniunxit… | Co Bůh spojil… | |
| Cnsiderationes de naturae durationeque matrimonii; observatio Comenii nimis pessimistica | ||
| Senectus | Stáří | |
| Senectutis sacra vexatio | ||
| Generationis huius obsequio | O generační závislosti | |
| Peritio communis totae generationis cum vehiculis automotis ipsam in servitutem redegit ac naturalem temporis ac spatii perceptionem intorquet. Eiusdem interpretatio psychoanalytica. Substantiarum ceterum indigentia atque integra vita hominum seaculi praesenti sicut cultus deorum (atque ab antiquis temporibus notorum) aspecta. | ||
| De pecunia (et pretio) | O penězích (a hodnotách) | |
| Estne pecunia sacrata? Quomodo? „Invisibilis Fori manus“. Quae res fiduciae dignae – quibus credendum? Materialismus triumphans. (?) | ||
| Quomodo dives inveniri | Jak být bohatým? | |
| Quid sunt divitiae et unde. Patrimonia. Labor et fortunae. Hominum complacentia. Obscurata spes futuri. | ||
| De linguis | O jazycích | |
| Spiritus in Novo Testamento duas (inter alias) facultates principales habet: confitendi/testificandi, id est populos alloquendi et secundam intelligendi. Utrumque earum quoque munus linguae. Notitio habitusque linguae propriae aditum ad certam communitatem aperit (vel occludit). Magnae et parvae communitates sermonis (linguae). Discite linguas! – Quomodo? Criteria pro gradibus difficultatis in linguis. (propinquitas, litterae, regularitasd, perplexitas etc.) Quaedam phrases curiosae ostenduntur. Psallamus Domino in varietate linguarum! | ||
| De pondere verborum | O závažnosti slov | |
| Grammatica et semantica analysis (Bohemica) sententia „Večer se Helenka hanbou utopila“ (Vesperi puellula de dedecore in aqua periit.) Quantum potest sub simplicibus verbis celari. Consideratio critica de fictione, praesertim de ea quae realistica dicitur. Quid est realismus? | ||
| Colluviones bellantes | Partyzánská válka povodní | |
| Saevi bellatores celari possunt ubi id non speras…. :)) | ||
| Quare (non solum) in Slovacia S. Stephani monumentum construatur? | Proč by měla (nejen) na Slovensku stát socha sv.Štěpána | |
| Commentarius contemporaneus de causa exstructionis monumenti S. Stephani in Slovacia. Tota Europa huic homini grata sit, non minus quam Ottoni I Imperatori. | ||
| Viae meae non sunt viae eiorum | Mé cesty nejsou jejich cestami | |
| Quomodo pedestrem se defendere potest contra commeatum praevalentem currum autoraedarum? Solum fugiendo. Quis ius eundi habeat? | ||
| De libertate et individualismo | O svobodě a individualismu | |
| Quae libertas. Libertas aequalis ad partes. Libertas extrinseca atque intrinseca. Estne semper optio? Libertas in actionibus et in cogitationibus. „Energeticus“ libertatis aspectus. Individualismus. Mutua obligatio. | ||
| Duae plagae principales scholarum | Dva velcí škůdci vzdělání | |
| Unicum omnium scholarum propositum. Generalis educatio – obligatio vel privilegium? Num adulescentes de schola dimittere possumus? Quid si scholae ita fecerint? Idealismus et officii cura. | ||
| Dis-informatio | Dezinformace | |
| Dis-formatio — vocabulum sonorum — sed inane, male formatum et inconveniens! An malleus maleficorum fit? |
Annotationes articulorum in divisione Historica/ Dějiny a dějiny myšlení inventorum
| Titulus | Titulus originalis | lingua |
| Aetates simultanae in gnosi | Paralelní věky v gnózi Der Paralelismus der Zeitalter in der Gnosis |  |
| Oriendo a dicione gnostica inventa in scripito De protennoia trimorfos (NHC XIII,1) quo verbatim aitur: Et magnus daimon erigi coepit aeones in figuram entium iam aeonum, sua autem potestate erigit eos, cosiderandoque nonnulas mentiones in litteratura gnostica (supra specimine 100 mentiones de variis scriptis excerptorum) terminus specificus gnosticus aion scrutatur, inveniente auctore quia terminus iste mirabiliam varietatem significationum viriumque habet, scilicet significationes temporales, spatiales sed etiam personales (personam nomen volutatemque habentem actiones quoque perficientem repraesentans). Distributio significationum in consequendo in tabellis et graphis illustratur interpretaturque (aspiciendo exempli gratia specialiter ad gnosim valentinianorum). Realtiones ad alios terminos gnosticos sicut generatio vel angelus et duos aetates iudaicas mundus hic et mundus venturus commemoratur. Deinde tempus sicut qualitas de visu philosophico consideratur, ponderaturque qomodo saepe subiective tempori qualitas quaedam assignatur, inspirati dictu Zd. Neubauer, quia: Apprehensio temporis praesupponit quamdam temporalitatem, quae orbi cuique terrarum separatim est propria . Alia aetas – aliae dies; unicuique mundi ordini respondet alius „ordo dierum“ ad rationem aeternitatis ejus. Postea historia longa vocabuli aion spectatur, ab antiquitate graecorum incipiente, ubi vocabulum haec pro aliquo quasi vis vitalis valebat, per Platonem cum diffinitione eius temporis, usque ad idolum peculiarem Alexandrinum at significationes termini huius apud gnosticos et christianos. In fine ad crucialem quaestionem redditur tractatus, nempe quaestionem de pluralitate aeonum quae nobis possibilis videtur, ratione praesertim hac, qui aion non est tempus (quod omnem mundum unificatur sub dominatione sua). Scimus etiam, quia in XIX saeculo mathematici spatium, quae adhuc indomitabile, stabile atque formam omni scientiae praestans visum erat, destruere atque in varietatibus novis reconstruere didicerunt. Quare non potuissent similia iam homini aetatis antiquae cum tempore facere? | ||
| Vita monastica monachorum occidentorum sicut compenstatio gravis visus mundi medium aevum dominanti | Západní mnišství jako důležitá protiváha středověkého světového názoru | |
| In oriente homines vitam authenticam christianam gerere desiderantes in eremum segredebantur, quae in regionibus occidentaliis saltem possibile erat. Et cum eis postea cura exstitisset agrorum, vinearum, piscinarum vel architecturae, mirum est facti eius, quia omnia haec quasi contra meliorem animum ita agebant, qui eos ad aeterna solum spectare animadvertabat. Forte verbi Iesu meminerunt de talentis datis, sed quidem potest, quia impulsum Christi in se sentiebant imperantem eos hunc vero momentum CHristi cum tarra iungere. | ||
| Robertus Lincolniensis eiusque commentarius ad Theologiam Mysticam Psudo-Dionysii | Robert Grosseteste a jeho komentář k pseudodionýziovské Mystické theologii | |
| Historia interpreattionum occidentalium operum Areopagiticarum – Interpretatio LIncolniensis eiusque divisio et eius realtio ad Proslogion Anselmi – „Rectificatio“ Lincolniensis orthodoxa passum Areopagiticarum de emanatione luminorum – Incommoda de convertendo alpha privativum graecorum in latinitatem – Ordo abnegationum | ||
| Flavius Mithridates: Sermo de Passione Domini (iudicium de tractatu) | Flavius Mithridates: Sermo de Passione Domini | |
| Ioannis Herůfek impressio citati operis auctoris XV.seaculi nimis docti valde desideranda fuit. Sed interpreatio eius textus latini gravibus erroribus abundat, capacitatem parvam inopiamque intellectualem auctoris ostendens, eiusque ignorantiam textuum sacrae scripturae insuper atque practicae liturgicae et locorum communium theologiae christianae. | ||
| Cursus heterodoxae vel hereticae periodi reformationis in regionibus transalpinis precipue in Germania | Odchylné a heretické proudy v reformaci (v německé a středoevropské oblasti) | |
| Refomatio Germanica non in primis ex motivis spiritualibus exorta est sed practicis. Attamen fuerunt homines, qui eam plus i sphera ideali cogitare intenderunt: Andres Karlstadt, Thomas Müntzer, Anabaptistae. Historia vitae Michaelis Servet. Antitrinitarii. Philosophi impartiales (Schwenckfeld, Franck, Lautensack, Valentin Weigel eiusque successores, Paracelsus. Questio tolerationis – theoricae et practicae- inter communitates religiosos periodi reformationis. | ||
| Doctrina ecclesiarum reformatarum de Trinitate | Reformační nauka o Trojici | |
| Doctrina ecclesiae antiquae de Trinitate a reformatione cum modestia recepta est quod apud opera Lutheri , Melanchthonis et documenta dogmatica ostenditur. | ||
| Cultus sanctorum in ecclesiis Lutheranis | Uctívání svatých v luterských církvích | |
| Sanctitas in Scripturis et in communitate Iuadiaca et ecclesiae primordiali. – Aera Patristica -Medium Aevum – Ecclesia arientalis – Sententia reformationis de cultu sanctorum principaliter non negativa erat – Commutatio eius in posteriris operibus Lutheri et Melanchthon – Augustana et Apologia confessionis Augustanae – Ceatera acta dogmatica – Ratio progressu talius _Polemica Gerhardi adversus Bellarmin :adoratio vel invocatio – Gottfried Arnold cum historia sua – Oblivio sanctorum in protestantismo posteriori – Renovatio memoriae sanctorum tempore novissimo | ||
| Valentinus Weigel eiusque discipuli | Валентин Вейгель и его школа |  |
| Clara vita Weigelii obscura vero opera. Cogitationes eius de Christo et de corpore sidereo. Eius contumacia ecclesiarum contemopranearum. Successor Weigelii Bidermann. | ||
| Jacobus Bohemus (Jacob Boehme) et Virgo Sofia | Jakob Boehme a Panna Sofia | |
| Iudicium Joannis Zedleri , ecyclopaedisti germanici, de Sophia apod Bohemum nostrum , quamquam non approbativum, mirabiliter verum erat, cum scripsit: „SOPHIA…ist ein Wort, welches von Jacob Böhmen,… zu einem rechten Monstro gemacht worden.… nicht etwas vierdtes in Gott, und doch etwas von der Drey-Einigkeit unterschiedenes, ein sonderbares göttliches Wesen, und doch so eigentlich so genanntes Weib, das H.Weib, der ewige Krefft-Leib Gottes durch welchen die Gottheit würcket und schaffet, die ewige und himmlische Jungfrau die himmlische Gebär-Mutter, welche sich in den Menschen herunter gelassen, das Ebenbild Gottes in ihm wieder aufzurichten…“ (SOPHIA… verbum quod in monstrum verum a Jacobo Böhmen facum est… non quartum aliquid in deo, et tamen aliud a Trinitate separatum, separat essentia divina, et tamen appellata mulier, sancta mulier, aeternum corpus virtutis divinae, per quam deitas operatur et creat, virgo aeterna et coelestis, coelestis genetrix, quae demittitur in homines, imago ut restituat Dei in eis…) In articulo praesenti generatio continua huius conceptus muliebritate in Deo apud Bohemum nostrum speculatur, aspectus hoc iam in secundo opere eius De tribus principiis contentos consequentes: I. MATRIX sicut emanatio divina cum potestate creativa II. Dictum (das Ausgesprochene) III. Adami vera coniunx IV. Anima Christi V.Spiritus magnus omnis creaturae. In operibus eius posterioris habetur SOPHIA atque sicut consolatrix et socia animae hominis et relatio eius ad Mariam consideratur. Septem qualitates creaturae universae (qua bohemus noster profitetur) etiam tactu SOPHIAE oritae sunt. Etiam incarnatio Christi factum est (secundum tertium opus Bohemi Vom dreyfachem Leben) non directe in Mariam, sed in primum in SOPHIAM, quae sola casta potest vocari, et Sophia postea in Maria manifestata est. | ||