Annotationes articulorum in divisione Meditationes fundamentales ac variae / obecné úvahy inventorum
| Titulus | Titulus originalis | lingua |
| Homo super terram | Člověk a země |  |
| Historia brevis dominationis terae a homine: – Theoria moderna de divitiis naturalibus immensis et libertate hominis (Fysiocratismus, Mercantilismus) — Populi Antiqui — Sparta — Slavorum Antiquitates — Initia Agriculturae — Imperia Magna — Medium Aevum (eg. Dani et Normanni) ; – Quid sequitur? – communitates Non Europeanae (Palau, Nicaragua, Viet-nam, respublica Israelis incl. novum Kibbutz) | ||
| De Motione et Directionibus | O cestách a pohybu | |
| Speculationes de octo directionibus naturalis (ad orientem – ad occidentem -ad meridiem – ad septentrionem – sursum – deorsum – in medium – ultra) Cum annexu de polis transcendendis | ||
| Tempus monachorum | Čas a mniši | |
| Articulus brevis rationem horarum canonicarum revelans cum adnotationes de temporis mensura | ||
| Saeculum Graecorum arcanum seu Aion | Tajemný aión | |
| Communissima formula doxologica christiana – per (omnia) saecula saeculorum – primo aspectu, superflua – duplicitate sua permultum intricata apparet . Hoc radici eius multo antiquioris gratia est, qui nempe in vocabulo graeco aionis iacet, cum longa historia in Graecia prae-classica inchoata. Suntne plura tempora? Saltem duo, quia tam in antiquitate judaica ( ut olam habbá) quam nunc Nova Aetas (New Age) expectata fit.Et ista olim Nova Aetas judaeorum saepe etiam characterem personae (Messiae) assumebat et nonnumquam quoque Novi Mudi. Cum complures sint mundi etiam tempora complura estiterunt. Temporalitas adstructa mundi omnino complicata esse potest et certe pluralitas mundi pluralitatem temporum vel aetatum efficit. Ostenditur, quia tam temporalitas quam personalitas per aionem gnosticam apparent, qui minime est tempus ordinarium (chronos), sed res ei contraria – quae vigorem ac stabilitatem praestat. Saeculum XIX ausum est fontem stabilitatis adhuc scientiae totae ac mundi visui immanentem rumpere (in mathematicis et postea physicis). Verisimile videtur (et pluribus exemplis ac hic illustratur) homines certes ineunte aetate christiana ausos esse universalitatem magis substantialem – nempe tempus – rumpere — et aetati personalem characterem imponere. | ||
| De Numeris, Rhytmis, Quadratura Circuli et Aliis Trivialitatibus | O číslech, rytmech, kvadratuře kruhu a jiných samozřejmostech | |
| Introductio in rhythmos et cyclos naturales et eos dividendos; periodi naturali; septenaria computatio in nexu cum anno religioso Christiano. Considerationes de „vertice absente“. | ||
| Quod Deus coniunxit… | Co Bůh spojil… | |
| Cnsiderationes de naturae durationeque matrimonii; observatio Comenii nimis pessimistica | ||
| Senectus | Stáří | |
| Senectutis sacra vexatio | ||
| Generationis huius obsequio | O generační závislosti | |
| Peritio communis totae generationis cum vehiculis automotis ipsam in servitutem redegit ac naturalem temporis ac spatii perceptionem intorquet. Eiusdem interpretatio psychoanalytica. Substantiarum ceterum indigentia atque integra vita hominum seaculi praesenti sicut cultus deorum (atque ab antiquis temporibus notorum) aspecta. | ||
| De pecunia (et pretio) | O penězích (a hodnotách) | |
| Estne pecunia sacrata? Quomodo? „Invisibilis Fori manus“. Quae res fiduciae dignae – quibus credendum? Materialismus triumphans. (?) | ||
| Quomodo dives inveniri | Jak být bohatým? | |
| Quid sunt divitiae et unde. Patrimonia. Labor et fortunae. Hominum complacentia. Obscurata spes futuri. | ||
| De linguis | O jazycích | |
| Spiritus in Novo Testamento duas (inter alias) facultates principales habet: confitendi/testificandi, id est populos alloquendi et secundam intelligendi. Utrumque earum quoque munus linguae. Notitio habitusque linguae propriae aditum ad certam communitatem aperit (vel occludit). Magnae et parvae communitates sermonis (linguae). Discite linguas! – Quomodo? Criteria pro gradibus difficultatis in linguis. (propinquitas, litterae, regularitasd, perplexitas etc.) Quaedam phrases curiosae ostenduntur. Psallamus Domino in varietate linguarum! | ||
| De pondere verborum | O závažnosti slov | |
| Grammatica et semantica analysis (Bohemica) sententia „Večer se Helenka hanbou utopila“ (Vesperi puellula de dedecore in aqua periit.) Quantum potest sub simplicibus verbis celari. Consideratio critica de fictione, praesertim de ea quae realistica dicitur. Quid est realismus? | ||
| Colluviones bellantes | Partyzánská válka povodní | |
| Saevi bellatores celari possunt ubi id non speras…. :)) | ||
| Quare (non solum) in Slovacia S. Stephani monumentum construatur? | Proč by měla (nejen) na Slovensku stát socha sv.Štěpána | |
| Commentarius contemporaneus de causa exstructionis monumenti S. Stephani in Slovacia. Tota Europa huic homini grata sit, non minus quam Ottoni I Imperatori. | ||
| Viae meae non sunt viae eiorum | Mé cesty nejsou jejich cestami | |
| Quomodo pedestrem se defendere potest contra commeatum praevalentem currum autoraedarum? Solum fugiendo. Quis ius eundi habeat? | ||
| De libertate et individualismo | O svobodě a individualismu | |
| Quae libertas. Libertas aequalis ad partes. Libertas extrinseca atque intrinseca. Estne semper optio? Libertas in actionibus et in cogitationibus. „Energeticus“ libertatis aspectus. Individualismus. Mutua obligatio. | ||
| Duae plagae principales scholarum | Dva velcí škůdci vzdělání | |
| Unicum omnium scholarum propositum. Generalis educatio – obligatio vel privilegium? Num adulescentes de schola dimittere possumus? Quid si scholae ita fecerint? Idealismus et officii cura. | ||
| Dis-informatio | Dezinformace | |
| Dis-formatio — vocabulum sonorum — sed inane, male formatum et inconveniens! An malleus maleficorum fit? | ||
| Retributio doctis I et II | Pomsta intelektuálům Pomsta intelektuálům II | |
| Articuli ambo continuo thema evolvunt, cur homines docti et litterati, cum gradibus, tam parvum respectus in societate inveniunt, quin non volenter eos in communitates laboris vel negotii accipiunt. Temporibus iam feliciter praeteritis haec intelligi poteramus, qui victor celebratus olim ubique opifex erat. Sed hodie? Homines litterati certe non materias ad vescendum vel servitutes ad placitum offerunt, sed cogitationes et impetus Sed admonitio publica omnes ad acediam provocat. In secundo articula, ab argumento prioris procedens, officinae aliquae patronem fingo, cui homines duo ad laborem unum praesentati sunt: homo doctus et ineptus. Sana ratione debuerit certe istum doctum ad laborem eligere hunc, quamquam exiguum. Sed cogitationes illorum virum officinis praestantium aliis viis gradiuntur; eorum cura praesertim est non bene vel optime laborem perficere, sed pro ea mercedem minimam dare, de quo sequitur, quod libenter homines ineptos , in artibus ad eam pertinentibus non institutos, vel peregrinos de omnibus finibus terrae advenas. emptores et negotia dantes similiter cogitant, non expectantes, quin labor bene perficierentur. | ||
| Dissimilitatis horror | Strach z odlišnosti | |
| Characterem individualem habere nimis pretiosum hodie videtur, sed haec tantum pro specie publica valet. In actu vere cuncti iam paululum diferre horrent. Exemplum montis deliciarum praestatur. Philosophi, qui haec falsa publica non colunt, forte non in cruce, sed nonnumquam in exilio moriunt. Quae sunt bona publica. Duplex modus earum – partibilis et non partibilis. Character individualis habendi et essendi. Motus socialis oeconomicusque in metro dipudio: compara – reice, vel tripudio: compara – dele – reice. | ||
| De morte meditationes duo | Dvě úvahy o smrti | |
| I. Quattuor modi relationis vita – mors in conscientia humana aba ntiquitate usque ad nunc. Impulsus Christi maximi momenti ad vitam servandam et ronavandam. II. Quos animi motus provocat in nobis corpus mortuum – animale et humane. Personificatio mortis – in figura Martis, Saturni vel ossuum corporis mortui. Mors sicut terminus vitae, sed atque initium processi mercurialis. Quae facienda sund cum corpore mortuo. |
Annotationes articulorum in divisione Historica/ Dějiny a dějiny myšlení inventorum
| Titulus | Titulus originalis | lingua |
| Aetates simultanae in gnosi | Paralelní věky v gnózi Der Paralelismus der Zeitalter in der Gnosis |  |
| Oriendo a dicione gnostica inventa in scripito De protennoia trimorfos (NHC XIII,1) quo verbatim aitur: Et magnus daimon erigi coepit aeones in figuram entium iam aeonum, sua autem potestate erigit eos, cosiderandoque nonnulas mentiones in litteratura gnostica (supra specimine 100 mentiones de variis scriptis excerptorum) terminus specificus gnosticus aion scrutatur, inveniente auctore quia terminus iste mirabiliam varietatem significationum viriumque habet, scilicet significationes temporales, spatiales sed etiam personales (personam nomen volutatemque habentem actiones quoque perficientem repraesentans). Distributio significationum in consequendo in tabellis et graphis illustratur interpretaturque (aspiciendo exempli gratia specialiter ad gnosim valentinianorum). Realtiones ad alios terminos gnosticos sicut generatio vel angelus et duos aetates iudaicas mundus hic et mundus venturus commemoratur. Deinde tempus sicut qualitas de visu philosophico consideratur, ponderaturque qomodo saepe subiective tempori qualitas quaedam assignatur, inspirati dictu Zd. Neubauer, quia: Apprehensio temporis praesupponit quamdam temporalitatem, quae orbi cuique terrarum separatim est propria . Alia aetas – aliae dies; unicuique mundi ordini respondet alius „ordo dierum“ ad rationem aeternitatis ejus. Postea historia longa vocabuli aion spectatur, ab antiquitate graecorum incipiente, ubi vocabulum haec pro aliquo quasi vis vitalis valebat, per Platonem cum diffinitione eius temporis, usque ad idolum peculiarem Alexandrinum at significationes termini huius apud gnosticos et christianos. In fine ad crucialem quaestionem redditur tractatus, nempe quaestionem de pluralitate aeonum quae nobis possibilis videtur, ratione praesertim hac, qui aion non est tempus (quod omnem mundum unificatur sub dominatione sua). Scimus etiam, quia in XIX saeculo mathematici spatium, quae adhuc indomitabile, stabile atque formam omni scientiae praestans visum erat, destruere atque in varietatibus novis reconstruere didicerunt. Quare non potuissent similia iam homini aetatis antiquae cum tempore facere? | ||
| Vita monastica monachorum occidentorum sicut compenstatio gravis visus mundi medium aevum dominanti | Západní mnišství jako důležitá protiváha středověkého světového názoru | |
| In oriente homines vitam authenticam christianam gerere desiderantes in eremum segredebantur, quae in regionibus occidentaliis saltem possibile erat. Et cum eis postea cura exstitisset agrorum, vinearum, piscinarum vel architecturae, mirum est facti eius, quia omnia haec quasi contra meliorem animum ita agebant, qui eos ad aeterna solum spectare animadvertabat. Forte verbi Iesu meminerunt de talentis datis, sed quidem potest, quia impulsum Christi in se sentiebant imperantem eos hunc vero momentum CHristi cum tarra iungere. | ||
| Robertus Lincolniensis eiusque commentarius ad Theologiam Mysticam Psudo-Dionysii | Robert Grosseteste a jeho komentář k pseudodionýziovské Mystické theologii | |
| Historia interpreattionum occidentalium operum Areopagiticarum – Interpretatio LIncolniensis eiusque divisio et eius realtio ad Proslogion Anselmi – „Rectificatio“ Lincolniensis orthodoxa passum Areopagiticarum de emanatione luminorum – Incommoda de convertendo alpha privativum graecorum in latinitatem – Ordo abnegationum | ||
| Flavius Mithridates: Sermo de Passione Domini (iudicium de tractatu) | Flavius Mithridates: Sermo de Passione Domini | |
| Ioannis Herůfek impressio citati operis auctoris XV.seaculi nimis docti valde desideranda fuit. Sed interpreatio eius textus latini gravibus erroribus abundat, capacitatem parvam inopiamque intellectualem auctoris ostendens, eiusque ignorantiam textuum sacrae scripturae insuper atque practicae liturgicae et locorum communium theologiae christianae. | ||
| Cursus heterodoxae vel hereticae periodi reformationis in regionibus transalpinis precipue in Germania | Odchylné a heretické proudy v reformaci (v německé a středoevropské oblasti) | |
| Refomatio Germanica non in primis ex motivis spiritualibus exorta est sed practicis. Attamen fuerunt homines, qui eam plus i sphera ideali cogitare intenderunt: Andres Karlstadt, Thomas Müntzer, Anabaptistae. Historia vitae Michaelis Servet. Antitrinitarii. Philosophi impartiales (Schwenckfeld, Franck, Lautensack, Valentin Weigel eiusque successores, Paracelsus. Questio tolerationis – theoricae et practicae- inter communitates religiosos periodi reformationis. | ||
| Doctrina ecclesiarum reformatarum de Trinitate | Reformační nauka o Trojici | |
| Doctrina ecclesiae antiquae de Trinitate a reformatione cum modestia recepta est quod apud opera Lutheri , Melanchthonis et documenta dogmatica ostenditur. | ||
| Cultus sanctorum in ecclesiis Lutheranis | Uctívání svatých v luterských církvích | |
| Sanctitas in Scripturis et in communitate Iuadiaca et ecclesiae primordiali. – Aera Patristica -Medium Aevum – Ecclesia arientalis – Sententia reformationis de cultu sanctorum principaliter non negativa erat – Commutatio eius in posteriris operibus Lutheri et Melanchthon – Augustana et Apologia confessionis Augustanae – Ceatera acta dogmatica – Ratio progressu talius _Polemica Gerhardi adversus Bellarmin :adoratio vel invocatio – Gottfried Arnold cum historia sua – Oblivio sanctorum in protestantismo posteriori – Renovatio memoriae sanctorum tempore novissimo | ||
| Valentinus Weigel eiusque discipuli | Валентин Вейгель и его школа |  |
| Clara vita Weigelii obscura vero opera. Cogitationes eius de Christo et de corpore sidereo. Eius contumacia ecclesiarum contemopranearum. Successor Weigelii Bidermann. | ||
| Jacobus Bohemus (Jacob Boehme) et Virgo Sofia | Jakob Boehme a Panna Sofia | |
| Iudicium Joannis Zedleri , ecyclopaedisti germanici, de Sophia apod Bohemum nostrum , quamquam non approbativum, mirabiliter verum erat, cum scripsit: „SOPHIA…ist ein Wort, welches von Jacob Böhmen,… zu einem rechten Monstro gemacht worden.… nicht etwas vierdtes in Gott, und doch etwas von der Drey-Einigkeit unterschiedenes, ein sonderbares göttliches Wesen, und doch so eigentlich so genanntes Weib, das H.Weib, der ewige Krefft-Leib Gottes durch welchen die Gottheit würcket und schaffet, die ewige und himmlische Jungfrau die himmlische Gebär-Mutter, welche sich in den Menschen herunter gelassen, das Ebenbild Gottes in ihm wieder aufzurichten…“ (SOPHIA… verbum quod in monstrum verum a Jacobo Böhmen facum est… non quartum aliquid in deo, et tamen aliud a Trinitate separatum, separat essentia divina, et tamen appellata mulier, sancta mulier, aeternum corpus virtutis divinae, per quam deitas operatur et creat, virgo aeterna et coelestis, coelestis genetrix, quae demittitur in homines, imago ut restituat Dei in eis…) In articulo praesenti generatio continua huius conceptus muliebritate in Deo apud Bohemum nostrum speculatur, aspectus hoc iam in secundo opere eius De tribus principiis contentos consequentes: I. MATRIX sicut emanatio divina cum potestate creativa II. Dictum (das Ausgesprochene) III. Adami vera coniunx IV. Anima Christi V.Spiritus magnus omnis creaturae. In operibus eius posterioris habetur SOPHIA atque sicut consolatrix et socia animae hominis et relatio eius ad Mariam consideratur. Septem qualitates creaturae universae (qua bohemus noster profitetur) etiam tactu SOPHIAE oritae sunt. Etiam incarnatio Christi factum est (secundum tertium opus Bohemi Vom dreyfachem Leben) non directe in Mariam, sed in primum in SOPHIAM, quae sola casta potest vocari, et Sophia postea in Maria manifestata est. | ||
| Jacobi Boehme orationes | Gebet bei Jakob Boehme | |
| Orationes intra opera Jacobi Boehme dispersae sunt partim usitatae, partim artis nimis mystici, omnes vero unus spiritus: spiritus desiderii, desiderii DEI in sensu duplici: scilicet quia DEUM orans desiderat, etiam vero DESIDERIUM – secundum Boehmii prima philosophia – ipse est Deus. Oratio demum se mergit in Deum, in eius amorem et iram, responsum in verbo dilectionis expectans, per quem Deus ipse habitabit in anima omnem iram eius expians. Atque „mysterium thalami“ Boehme novit, des coniounctio haec inter anima et „virginem Iesu/virginem Sophia“ constat. | ||
| Jacobi Boehme fata operum | Osudy díla Jacoba Boehma (jeho rukopisů a edic) | |
| cum tabula omnium Boehme operum et tabella syngraphorum omnium extantium. Epistulae Jacobi Boehme saepe nobis illustrant viae rescriptionis atque distributionis eius operum. Amici eius, distributores et collectores principales (Rothe, Bayerland, Prunius etc.) . Boehmie Opera omnia cura Johannis Gichtel. Fata novissima syngraphum et effectus belli ultimi. | ||
| Johannes Georgius Gichtel – editor et mysticus | Johann Georg Gichtel | |
| Vita sollicittudinis plena Johannis Gichtel, eius cum opere Jacobi Boehme incidentia atque labores ad unionem religionum, precipue reformatarum spectantes. Incarceratio eius Ratisbonae et sequens miseria atque egestas sinere eum non compellit a visione conatusque suis. Exilis eius Amsterodami et labores eius editoriales supra opus Jacobi Boehme. Systema eius specifica. | ||
| Opiniones publicae Tertii imperii Teutonici atque eorum occultae significationes sacrae (iudicium de duobus libris) | Náboženská ideologie TŘETĺ říše | |
| Libri considerati sunt: Der schöne Schein des Dritten Reiches (Apparitio pulchra Tertii imperii) auctore Peter reichel, et Das alte böse Lied (Cantio vetus et stupra) auctore iam interim defuncto Ferdinand Seibt. Peter Reichel in libro eius „partem pulchram“ rationis civilis socialismi Hitleriani necnon consilia eius culturalia universalia depingit, veraciter imprimis characterem „peritiae totalis“, momentum eiusque fascinosum extollens. Attamen minime de religione nova scribit, excepto caso unico, scilicet mysteriorum militarium SS, „ordinis calvi“ eius, ubi de „mystica extra moralitatem“ et de „cultu irrationalium“ loquitur. Magni momenti ei atque videntur elegantiae in res publicas introducendae et creatio imaginis at principii singuli Ducis. Omnia haec secundum Reichel in glorificationem elegantiarum belli mundantur. Merito atque festa nova cum pompa maxima celebrata commemorat. Opus ultimum Ferdinandi Seibt ad puncta selecta concentrat, intra quorum ex.gr. automobilitas vel perceptio honoris inveniuntur. Interesse ius etiam in intelligendo traditionis opinionum – a proavis, et avis ad proles sequentes. Specialis intentio acuitur in iudicio ad relationes rei publicae hitlerianae et ecclesiarum christianarum, de quo auctores ambo scribunt, ad imaginationes potentissimas CRUORIS, MILITIAE NOVAE, UNITATIS et IMPERII saepe in orationibus Hitleri vel epigonum eius – J. Goebbels,A.Rosenberg vel alium vocitatas. |